Babam HASAN ÖZCAN’ın Londra KIRKISRAKLILAR Derneğinden, Kayseri - Sarız - KIRKISRAK Köyüne Uğurlanışı… (23 Mayıs 2023, Londra)
BABAM BENİM / Bülent ÖZCAN
Ah babam benim, canına kurban olduğum…
Ne emekler verdin, ne günler gördün…
Ta gençliğinden beri
Aksilikler, hastalıklar bırakmadı yakanı
Yine de yılmadın, çalıştın, çabaladın, didindin…
Bu dünya bir kovan olsa,
Sen o kovanın en çalışkan arısıydın…
Ah babam benim,
Hangi dize, hangi imge, hangi şiir anlatır seni ki yazayım…
Yeryüzünün bütün dillerinin en güzel sözcüklerini toplasam
En özgün imgelerinden dünyalar kursam
En güzel şiirlerini yazsam
Yine de anlatamam seni…
Çocukluğumun başkentiydin…
O rengârenk bilyelerimdeki çocuksu sevincim…
Uçurduğum kuşların göğe kanat vuruşuydun…
Maviler içinde en güzel maviydin sen…
Sesin, nefesin, bahar kokardı
Yüreğin sonsuz bir yaşama sevinciyle çarpardı…
Her bir sözünün, her bir gülüşünün ayrı bir lezzeti, ayrı bir anlamı vardı…
Nasıl da severdin bizleri…
Yaşanmış ne anılar anlatırdın
Kuşo Dedem’den, O’nun babası dünyalar güzeli Çirkin Baba’dan…
Ve dahi, onların can dostları, Kêçe Mamo’dan…
Anlattığın her öyküde, her anıda, aslında sen de vardın…
Çünkü anlatırken o anları yaşardın…
Perişan Güzel’i, Erdem Baba’yı dinlerken gözlerinde yaşlar birikir, usulca ağlardın…
O deyişleri, o güzellikleri seninle tattım-sevdim ben,
Kimi zaman ağladım senin gibi, onları dinlerken…
Dünya bir yalandır an’lar içinde,
Kimi canlar vardır, “can” can içinde…
Ölüm bir yansıma, yok oluş değil,
Hasan Özcan yaşar canlar içinde…
Değerli Dostlar, Sevgili Kırkısraklılar, Güzel Canlar;
Ölüm dedikleri bir yankı imiş;
Sesin bizde kaldı, ruhumuzdasın…
Rüzgârlar söylüyor adını her an,
Açan çiçeklerde, kokulardasın…
Hayatın hayata dökülüşü var,
Tohumun toprağa ekilişi var…
Ne güzel bir candın sen Hasan Özcan,
Şimdi Kırkısrak’ta sonsuz baharsın…
Babam, Hasan Özcan, 1970’lerin ilk yarısından, 1990’ların ikinci yarısına kadar, yani yaklaşık 25 yıl Gaziantep’te çok yoğun olarak yaşadı. Çok sıkıntı çekti, çok mücadele etti… Tam bir emekçiydi babam… Emeği güzel eyledi…
1994’de yayımladığım ilk şiir kitabımda, babama yazdığım şiirlerden bir ikisini okumak isterim:
BABAMA
Sabahtan akşama dek
Çalışır durursun
Ve akşam eve dönünce
Koltuğunda bir kaç ekmek
Mutlu olursun...
İşçi Baba adlı şiirimde ise demiştim ki:
Onca yorgunluktan sonra
Seni sevindiren
Ekmeğin gülümsemesidir.
Babam çok şakacı, esprili, merhametli, yardımsever, sıcakkanlı bir candı.
Hasan Abi, Hasan Amca, Hasan Dayı, Hasan Dede olarak hafızalarda, hatıralarda yer alıp yaşayacaktır.
Babam, çocukları da çok severdi… Çocuklarla arasında çok özel bir bağ vardı. Hasan Dedelerini kaybeden çocukların nasıl üzüldüğünü biliyorum, görüyorum…
Babamın vefat haberinin sosyal medyada paylaşılması ve binlerce insanın başsağlığı mesajı yazması, beni çok duygulandırdı. Bu ne güzel, bu ne anlamlı bir duygu selidir, böyle güzel bir can için, Hasan Özcan için…
Canımın yongası babam, ruhumun aynası babam; duruşunla, gülüşünle, o sıcak bir ekmek gibi gülüşünle, her zaman aklımızda, ruhumuzda kalacaktır varlığın… O candan gülen gözlerin, gözlerimizde, sesininin tonu hep içimizde sımsıcak duracaktır…
Bu köhne dünyadan bir güzel can, bir güzel insan geldi geçti… Ama gönlüm biliyor ve kalbim diyor ki, aslında geçip giden o güzel can değildir, bedenidir sadece. Aramızdan bedeni ayrılmış olsa da, ruh öyle bir ışıktır ki asla ölmez. Işığı sonsuzca kalacaktır… Her zaman sevgiyle, saygıyla, güzelliklerle hatırlanacak, anılacaktır. Canının ışığı, sevgisi, enerjisi, benliğimizde olacaktır…